Sevgili torunlarım

Sevgili torunlarım:

Bu mektubu sizlere benimde sizler gibi çocuk olduğum yıllardan yazıyorum. Benim çocukluğumda aile ve akrabalık bağlarımız çok kuvvetiydi. Annem, biz çocuklarına çok düşkündü. Babam her gün işten yorgun dönse de benim günümün nasıl geçtiğini mutlaka sorar, kendi gününden bahseder, onunla değerli zamanlar geçirirdik. Hafta sonları bizleri mutlaka dışarıya bir yerlere götürür, akşamları da amcamlar veya dayımlara gider, kuzenlerimle güzel vakitler geçirirdim. Bazı hafta sonları da onlar bize gelir, kuzenlerimle beraber evim yanındaki parkta oyunlar oynardık. Annemler mutfakta mükemmel yemekler hazırlar, tatlarına doyum olmaz, kalabalıkta nasıl da bir anda bitiverdiği anlaşılmazdı bile. Babamlar mutlaka kendilerine yapacak bir iş bulur, tamirat tadilat hep dayımla, amcamla beraber yaparlardı. Yemek sonrası onların çay eşliğinde oynadıkları tavla ve karşılıklı birbirlerine takılmalarını izlemek biz çocukların en büyük eğlencesiydi.

Kardeşimle çok güzel vakitler geçirir, bazen de bağrıştığımız durumlar olurdu. Ama hiç küsmez, hemen barışırdık. Ailem ve akrabalarımızla büyük bir aile gibiydik. Kimin başı sıkışsa hemen biri yetişir, işini kolaylaştırırdı. Kuzenim Fatih, kardeşi olacağı için yengem hastaneye yattığında bizde kalmış, annem hastaneye koşmuştu. Babamın bizlere bakabilmek için yapmadığı şey kalmamış, biz çocuklarla başa çıkmakta baya zorlanmıştı. Ama hepimiz çok eğlenmiştik. Bebeği görmeye hastaneye gittiğimizde tüm akrabaları orada görmek, bu kalabalığa yeni bir ufaklığın daha katıldığına şahit olmak çok güzeldi. Fakat her geçen gün insanlar biraz daha teknolojinin esiri olmaya başlıyor ve bencilleşiyorlar. İlişkiler gerçekliğini kaybedip sanallaşıyor. Ailelerdeki çocuk sayısı her geçen gün azalıyor. Benim hem kardeşim, hem de kardeşim gibi kuzenlerim vardı. Hem dayım oldu, hem de amcam. Sizler bu mektubu 2080 yılında açtığınızda kardeşiniz var mı bilemiyorum, belki amcanız yok, belki de dayınız. Umarım toplumdaki bu anlayış değişirde ileride sizlerin de kardeşleri, amcaları, dayıları olmaya devam eder. Yeniden büyük ailelerin mutluluğu tüm ülkeye yayılır.

İnsanın ailesi, onun her şeyidir. Dünyadaki en büyük mutluluk sizi karşılıksız seven insanların, ailesinin, akraba ve arkadaşlarının olmasıdır. Sizi karşılıksız seven ailenizin kıymetini iyi bilin.